Beklimmen van Lang Biang Mountain en eerste dagen HCMC

Mijn laatste dag in Dalat wilde ik graag actief en avontuurlijk doorbrengen, dus koos ik ervoor Lang Biang Mountain, de hoogste berg in de omgeving van Dalat, te beklimmen. Onder begeleiding van een gids begon ik dus, samen met 3 meiden uit hetzelfde hostel, halverwege de ochtend aan de 2169m hoge uitdaging. Om bij de top te komen moesten we eerst een stuk door dennenbos, waarna we jungle bereikten. Ondanks het relatief koele klimaat van Dalat was het er vrij heet en benauwd, maar gelukkig beschermde de jungle ons van de zon die, naarmate de dag vorderde, steeds brandender werd. Na zo'n 2,5 uur zwoegen bereikten we de hoogste top van de berg, met een prachtig uitzicht over de bergen en Dalat. De moeite dus zeker waard!

Na een tijdje van het uitzicht genoten te hebben begonnen we aan de afdaling, wat minstens zo lastig was als het beklimmen. In de vochtige jungle was het namelijk erg glad en modderig, dus het was flink oppassen om niet uit te glijden. Het steile, droge dennenbos was echter misschien nog wel verraderlijker, want de grond was bezaaid met dennennaalden die meeschoven als je erop ging staan. Gelukkig zijn we allemaal heelhuids onderaan de berg aangekomen, waar we gezellig hebben gepicknickt (:

Eenmaal terug in Dalat heb ik de rest van de middag uitgerust, waarna ik tijdens het avondeten in een restaurantje zelf octopus kon grillen! Als afsluiter van de dag ben ik met wat medereizigers naar de 100 Roofs bar gegaan, wat eigenlijk een soort doolhof is van meerdere verdiepingen met overal aparte zitplaatsen. Het leek wel een beetje op het Crazy House (:

De volgende ochtend was het tijd om naar mijn laatste stop in Vietnam te reizen: Ho Chi Minh City! Gelukkig hoefde ik me tijdens de 8 uur durende rit niet te vervelen, want ik mocht die dag weer een brief en cadeautje van Fenna openmaken. Rond een uur of 4 kwamen we aan in HCMC, en werden gelukkig dicht in de buurt van een hoop goede en goedkope hostels afgezet. Het was dus geen probleem een slaapplek te vinden.

De rest van de dag heb ik weinig meer gedaan, omdat ik nog veel spierpijn had van Lang Biang Mountain en toch wel redelijk moe was van de busreis, en de volgende ochtend moest ik ook alweer vroeg op om naar de Cu Chi tunnels te gaan. Dit zijn de tunnels die in de oorlog werden gebruikt om te schuilen van de Amerikanen, en ook bevatten ze gevechtsbunkers en een hoop boobytraps (mochten de Amerikanen de tunnels toch ontdekken). Het was erg indrukwekkend om allemaal te zien, en er waren zelfs een aantal dingen die je uit kon proberen. Zo waren er een hoop smalle ingangen, waar de meeste westerlingen veel te groot voor zijn, en zelfs de verbrede tunnels, waar we doorheen konden kruipen, waren nog vrij nauw. Er was ook een shooting range waar je o.a. met een AK47 kon schieten, maar ik kromp al ineen van het geluid dus dat heb ik niet gedaan. Als laatste mochten we proeven wat men destijds at in de tunnels (tapioca met pinda), en daarna was het tijd om terug te gaan naar de stad.

Eenmaal terug in HCMC bracht de gids ons naar het Reunification Palace, waar vroeger de president woonde, de Notre Dame Cathedral (minder indrukwekkend dan het grotere exemplaar in Parijs), het Post Office, en het War Remnants Museum. Dit laatste was ontzettend interessant maar bestond voor een groot deel uit gruwelijke foto's van door Agent Orange misvormd geboren kinderen, verwoeste jungle en gemartelde en vermoorde mensen. Ik heb er dus ook geen foto's van gemaakt. Om de dag toch nog een beetje vrolijk af te kunnen sluiten heb ik met wat mensen van de tour een biertje gedronken op de 9e verdieping van een hostel, met een prachtig uitzicht over de stad.

Mijn tijd in Vietnam zit er inmiddels alweer bijna op, want maandagochtend vlieg ik naar Hong Kong, maar niet voordat ik donderdag, vrijdag en zaterdag de Mekong Delta heb verkend!